NEAPOREIAWEBTV

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2019

Αυτές τις μέρες ας προσπαθήσουμε να ονειρευτούμε!



Υπογράφουν οι:
Αναστασία Νικολοπούλου, Δικηγόρος
Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Επικοινωνιολόγος
Εδώ και 40-50 μέρες οι πόλεις και τα χωριά έχουν φορέσει τα γιορτινά τους. Τα μαγαζιά πασχίζουν να κάνουν τζίρο και να βγάλουν τα σπασμένα της σεζόν. Οι πολίτες παλεύουν να βάλουν κάτι στην άκρη για να γεμίσουν το γιορτινό τραπέζι και να πληρώσουν φόρους και χρέη.

Οι κοινωνικοί φορείς κάνουν ανθρωπιστικά γκαλά για κάποιον ευγενικό σκοπό. Το χιόνι είναι αρκετό, το κρύο μπόλικο. Το μυαλό μας ας είναι και σε εκεινους που δεν έχουν στέγη ή καλή θερμανση, ας βοηθήσουμε οσο μπορει ο καθένας από εμάς. Δεν νοιάζει κανέναν -και δικαίως- ο προϋπολογισμός που κατατέθηκε πριν μερικές μέρες…

Κάθε χρόνο, όσο πλησιάζουμε, μαι και κατά την διάρκεια, των ημέρες των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων, - ξαφνικά – οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε μια μελαγχολία που πολλές φορές παραμένει ανεξήγητη. Μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι η απουσία των ανθρώπων που έχουν φύγει από τη ζωή, απουσία αισθητή μεν όλο το χρόνο, που όμως ενισχύεται κατά τη διάρκεια των εορτών. 

Συνήθως όλη αυτή η χαρά που πολλές φορές «εξαναγκαζόμαστε» να νιώσουμε αυτές τις ημέρες, ενώ εσωτερικά βιώνουμε μια συναισθηματική «πάλη», οδηγεί συχνά στο αντίθετο αποτέλεσμα, τη γνωστή σε όλους «μελαγχολία των Χριστουγέννων». Πάρτε μια ανάσα, φάτε ένα μελομακάρονο, το βαρύναμε πολύ…

Προσωπική μας άποψη είναι ιδίως τις ημέρες των γιορτών να κάνουμε όχι μόνο τον απολογισμό της χρονιάς που μας αποχαιρέτησε, αλλά και την απαραίτητη αυτοκριτική. Αυτή θα αφορά τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν και μας ενδιαφέρουν σε επίπεδο οικογενειακό, φιλικό, ερωτικό αλλά και επαγγελματικό και κατά πόσο τους προσφέραμε όλα όσα θέλαμε ή μπορούσαμε.

Να μπούμε έστω για λίγο στη θέση τους και να «μετρήσουμε» τον εαυτό μας από τη δική τους οπτική. Να πούμε ό, τι φοβηθήκαμε, ό, τι λογοκρίναμε εμείς οι ίδιοι, ό, τι μας απαγόρευσε ο ενεργειακός «βρικόλακας» που έχουμε μέσα μας. Για τους άλλους, αλλά κυρίως για εμάς.

Παράφραση λοιπόν: 18 φορές και αν πέσεις, 19 να σηκωθείς! Κάθε μέρα, μέσα στο τρέξιμο της… γλυκιάς ρουτίνας δεν ‘’προλαβαίνουμε’’ να ονειρευτούμε. Τις Γιορτές όμως, αξίζει να το προσπαθήσουμε. Με αισιοδοξία…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου