«Εάν θέλαμε να δώσουμε εικονικά το χαρακτήρα της εκκλησιαστικής μας ταυτότητος στα ιστορικά του πλαίσια, δεν θα ήταν αφελές να μιλούσαμε για επιστράτευση μεταξύ φθειρομένου κόσμου και προβιουμένης αιωνιότητος. Ως στελέχη της “κοινωνίας” μετέχουμε στο διάλογο των δεδομένων της. Ως μέλη της Εκκλησίας μετέχουμε (εντασσόμεθα δια βίου) στην “καλήν στρατείαν”, αυτήν που προ ημών στρατεύθηκαν με τον αρτιότερο τρόπο οι άγιοι.
Άνθρωποι που επιδότησαν το νόημα του κόσμου με τη ζωτικότητα της πίστης και της ομολογίας τους, με τη ζωτικότητα της κοινωνικής παρουσίας και σύνολης της ζωής τους, ακόμη και με τη λεβεντιά της μεταβίωσής τους. Διακήρυξαν το νόημα του κόσμου, το να λειτουργεί ως κόσμος θεόκτιστος και θεόσωστος.
»Με αυτό το νόημα και σ᾽ αυτήν την προοπτική επιστρατεύεται κάθε νέος κληρικός. Επιφορτίζεται με τούτη την αποστολή μέσα στα πλαίσια του κόσμου. Να διευρύνει τη χωρητικότητα του κόσμου για την ζωοποιό παρουσία του Σωτήρος Θεού, μια κατάφαση παραδοχής και σεβασμού και αξιοποίησης αυτής της μεγαλοδωρεάς του Θεού ως θείας δωρεάς που γίνεται παραδεκτή μόνον ως θείο δώρο…» (βλ. Γουμενίσσης Δημητρίου, Αξιολογική πρόταση περί ἐπιστήμης καί πολιτισμοῦ).
Στην προοπτική να ευαγγελίζονται διαρκώς το Σωτήρα, διακονώντας τους αδελφούς μας, στρατεύθηκαν άλλοι δύο κληρικοί στα σύνορα της πατρίδας μας, έγγαμοι και οι δύο, με πανεπιστημιακή κατάρτιση γεωπόνου και μεταπτυχιακού στη θεολογία ο ένας, με καθηγητική πανεπιστημιακή θητεία στην πληροφορική και τις τηλεπικοινωνίες σε πανεπιστήμιο της Ρουμανίας ο άλλος.
Ο ιερός κλήρος της Μητροπόλεώς μας, εκπροσωπούμενος από τον παν. Πρωτοσύγκελλο αρχιμ. Αγαθάγγελο Σφονδυλιά και άλλους ιερείς, ιερομονάχους και διακόνους, παιδιά και εκπαιδευτικοί της εκπαιδευτικής κοινότητας και ενορίτες της Γουμένισσας, οι ευρύτερες οικογένειες και προσκαλεσμένοι των χειροτονουμένων επιδοτούσαν ανθρωπίνως την κοινή εκκλησιαστική χαρά, συμμετέχοντας στο φετινό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών με τη θεία λειτουργία, με τις δύο χειροτονίες ελλογίμων ανθρώπων και στο τέλος με το παραδοσιακό μνημόσυνο για τον αείμνηστο μεγάλο ευεργέτη των ιστορικών Εκπαιδευτηρίων της Γουμένισσας Θάνο Ζελέγκο και για τους εκπαιδευτικούς που προσέφεραν τον εαυτό τους ενεργά στην εκπαιδευτική μόρφωση της επαρχίας μας.
Η δεξίωση στα Γραφεία της Μητροπόλεως εύρε συναδελφωμένες την μεγάλη εκκλησιαστική οικογένεια της Μητροπόλεως υπό τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Δημήτριο, “πνευματικό ανάδοχο” της μεγάλης πολύτεκνης οικογένειας από του νέου πρεσβυτέρου π. Φωτίου και της πρεσβυτέρας του και της ιερατικής οικογένειας από του νέου διακόνου π. Δανιήλ και της συζύγου του. Η χειροτονία τους, δύο ελλογίμων νέων κληρικών, συνταιριάστηκε κατά τον καλύτερο τρόπο με την εόρτια σύναξη εις τιμήν των Τριών Μεγάλων Ιεραρχών και Οικουμενικών Διδασκάλων.
Συν τοις άλλοις, σε μιαν καταληκτήρια αποστροφή των λόγων του ο Σεβασμιώτατος τόνισε τη μεγάλη διαδικτυακή απήχηση της αναμνηστικής φωτογραφίας του στο ναό της Παναγίας με την πολύτεκνη οικογένεια των πεθερικών με τα έντεκα (11) παιδιά του νεαρού π. Φωτίου (με πρώτη τους την νέα πρεσβυτέρα). Τα παιδιά των πολύτεκνων οικογενειών, παρ᾽ όλες τις δυσκολίες, ωριμάζουν καλύτερα στην κοινωνική υπευθυνότητα και προσφορά και συμμετοχή, ελκύοντας τη χάρη του Θεού, χάρη στο “πρωτάθλημα των γονέων” και το “συνάθλημα των ιδίων των πολλών παιδιών-αδελφών” (είπε και ξαναείπε ο Σεβασμιώτατος).
Ο Σεβασμιώτατος επίσης εξέφρασε τη χαρά και τη συγκίνηση που ένιωσε ο ίδιος μιλώντας με τη νέα ιερατική οικογένεια του π. Φωτίου, όταν του έλεγαν ότι από καιρό ξυπνούν τη μικρή τους κορούλα την Θεοδώρα (δεν γίνεται και αλλιώς) από τις 5 το πρωί (για να διανύσει την απόσταση των 70 χιλιομέτρων από την Άσσηρο που προσωρινά διαμένει μέχρι τη Γουμένισσα), για να την πάρουν μαζί τους στον εκκλησιασμό. Να οσφρανθεί το θυμίαμα της προσφοράς, να ζήσει στη λειτουργική ατμόσφαιρα των ψαλμών και ύμνων και να εξοικειωθεί με το λατρευτικό περιβάλλον της Εκκλησίας.
»Με αυτό το νόημα και σ᾽ αυτήν την προοπτική επιστρατεύεται κάθε νέος κληρικός. Επιφορτίζεται με τούτη την αποστολή μέσα στα πλαίσια του κόσμου. Να διευρύνει τη χωρητικότητα του κόσμου για την ζωοποιό παρουσία του Σωτήρος Θεού, μια κατάφαση παραδοχής και σεβασμού και αξιοποίησης αυτής της μεγαλοδωρεάς του Θεού ως θείας δωρεάς που γίνεται παραδεκτή μόνον ως θείο δώρο…» (βλ. Γουμενίσσης Δημητρίου, Αξιολογική πρόταση περί ἐπιστήμης καί πολιτισμοῦ).
Στην προοπτική να ευαγγελίζονται διαρκώς το Σωτήρα, διακονώντας τους αδελφούς μας, στρατεύθηκαν άλλοι δύο κληρικοί στα σύνορα της πατρίδας μας, έγγαμοι και οι δύο, με πανεπιστημιακή κατάρτιση γεωπόνου και μεταπτυχιακού στη θεολογία ο ένας, με καθηγητική πανεπιστημιακή θητεία στην πληροφορική και τις τηλεπικοινωνίες σε πανεπιστήμιο της Ρουμανίας ο άλλος.
Ο ιερός κλήρος της Μητροπόλεώς μας, εκπροσωπούμενος από τον παν. Πρωτοσύγκελλο αρχιμ. Αγαθάγγελο Σφονδυλιά και άλλους ιερείς, ιερομονάχους και διακόνους, παιδιά και εκπαιδευτικοί της εκπαιδευτικής κοινότητας και ενορίτες της Γουμένισσας, οι ευρύτερες οικογένειες και προσκαλεσμένοι των χειροτονουμένων επιδοτούσαν ανθρωπίνως την κοινή εκκλησιαστική χαρά, συμμετέχοντας στο φετινό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών με τη θεία λειτουργία, με τις δύο χειροτονίες ελλογίμων ανθρώπων και στο τέλος με το παραδοσιακό μνημόσυνο για τον αείμνηστο μεγάλο ευεργέτη των ιστορικών Εκπαιδευτηρίων της Γουμένισσας Θάνο Ζελέγκο και για τους εκπαιδευτικούς που προσέφεραν τον εαυτό τους ενεργά στην εκπαιδευτική μόρφωση της επαρχίας μας.
Η δεξίωση στα Γραφεία της Μητροπόλεως εύρε συναδελφωμένες την μεγάλη εκκλησιαστική οικογένεια της Μητροπόλεως υπό τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Δημήτριο, “πνευματικό ανάδοχο” της μεγάλης πολύτεκνης οικογένειας από του νέου πρεσβυτέρου π. Φωτίου και της πρεσβυτέρας του και της ιερατικής οικογένειας από του νέου διακόνου π. Δανιήλ και της συζύγου του. Η χειροτονία τους, δύο ελλογίμων νέων κληρικών, συνταιριάστηκε κατά τον καλύτερο τρόπο με την εόρτια σύναξη εις τιμήν των Τριών Μεγάλων Ιεραρχών και Οικουμενικών Διδασκάλων.
Συν τοις άλλοις, σε μιαν καταληκτήρια αποστροφή των λόγων του ο Σεβασμιώτατος τόνισε τη μεγάλη διαδικτυακή απήχηση της αναμνηστικής φωτογραφίας του στο ναό της Παναγίας με την πολύτεκνη οικογένεια των πεθερικών με τα έντεκα (11) παιδιά του νεαρού π. Φωτίου (με πρώτη τους την νέα πρεσβυτέρα). Τα παιδιά των πολύτεκνων οικογενειών, παρ᾽ όλες τις δυσκολίες, ωριμάζουν καλύτερα στην κοινωνική υπευθυνότητα και προσφορά και συμμετοχή, ελκύοντας τη χάρη του Θεού, χάρη στο “πρωτάθλημα των γονέων” και το “συνάθλημα των ιδίων των πολλών παιδιών-αδελφών” (είπε και ξαναείπε ο Σεβασμιώτατος).
Ο Σεβασμιώτατος επίσης εξέφρασε τη χαρά και τη συγκίνηση που ένιωσε ο ίδιος μιλώντας με τη νέα ιερατική οικογένεια του π. Φωτίου, όταν του έλεγαν ότι από καιρό ξυπνούν τη μικρή τους κορούλα την Θεοδώρα (δεν γίνεται και αλλιώς) από τις 5 το πρωί (για να διανύσει την απόσταση των 70 χιλιομέτρων από την Άσσηρο που προσωρινά διαμένει μέχρι τη Γουμένισσα), για να την πάρουν μαζί τους στον εκκλησιασμό. Να οσφρανθεί το θυμίαμα της προσφοράς, να ζήσει στη λειτουργική ατμόσφαιρα των ψαλμών και ύμνων και να εξοικειωθεί με το λατρευτικό περιβάλλον της Εκκλησίας.
Εξήγησε μάλιστα ότι με αυτόν τον τρόπο το παιδί από πολύ μικρό μαθαίνει να ζει μέσα στην προσευχητική και λατρευτική κοινωνία της Εκκλησίας με τον ζώντα Θεό. Και το ίδιο ισχύει με τη νέα διακονική οικογένεια του π. Δανιήλ, που όλοι μαζί συνεχώς εκκλησιάζονται και τα μικρά διακονούν ως λαμπαδηφόροι στους Εσπερινούς και τις θ. Λειτουργίες. Αυτή ακριβώς η εικόνα θύμισε στον Ποιμενάρχη μας τις αναμνήσεις των ιερέων της ιδιαίτερης πατρίδας του, οι οποίοι μιλούσαν με θαυμασμό για τη ρωμαλέα θρησκευτικότητα της μακαρίτισσας της μητέρας του, που όλη τη Μ. Εβδομάδα, ακόμη και τη Μ. Πέμπτη την έβλεπαν να στέκεται συνεχώς όρθια με τον ίδιο στα πόδια της και τον άλλο αδελφό του το μικρότερο στην αγκαλιά της (δίδαγμα εκκλησιοπρεπούς πίστεως και πιστότητος και αγωγής).
Τέτοια και πολύ σπουδαιότερα παραδείγματα, με τα οποία ανατράφηκε ο λαός μας, πάντοτε γενναίος στο φρόνημά του υπέρ πίστεως και πατρίδος, είναι απαραίτητα υποδείγματα για να παραμένει η πατρίδα μας πιστή και αφοσιωμένη στο Χριστό και ευλογημένη, παρ᾽ όλες τις αντιξοότητες και τις πολλαχόθεν πνευματικές υπονομεύσεις που υφίσταται διαχρονικώς.
Οι ομιλίες των δύο νέων κληρικών και η νουθετήρια προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου προς αυτούς και τις οικογένειές τους, προς την εκπαιδευτική κοινότητα που εκκλησιαζόταν και το υπόλοιπο εκκλησιαστικό πλήρωμα, δημοσιεύονται στη συνέχεια.
[εκ του ιδιαιτέρου Γραφείου του Σεβασμιωτάτου]
Χειροτονητήριες νουθεσίες του Σεβασμιωτάτου Γουμενίσσης κ. Δημητρίου
Ευλογημένα παιδιά του Χριστού και της Παναγίας·
Οι προστατευόμενοι των Τριών Ιεραρχών, εκπαιδευόμενοι και εκπαιδευτικοί·
Τα τίμια στελέχη της εκκλησιαστικής μας μαρτυρίας·
δοξολογούμε σήμερα το όνομα του Θεού, του Πατέρα μας χάρη στον Θεό και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, για τη σημερινή θεία λειτουργία και τη σημερινή εορτή που μας αξίωσε να συμμετέχουμε.
Τον ευχαριστούμε για πολλούς λόγους και διότι λατρεύουμε τον αληθινό Θεό ελευθέρως (ενώ τόσοι αδελφοί μας χριστιανοί διώκονται). Τον ευχαριστούμε, διότι αξιωνόμαστε και Τον λατρεύουμε σ᾽ αυτόν τον λαμπρό ναό του Αγίου Γεωργίου, που είναι σύμβολο της Γουμένισσας και της Παιονίας, σύμβολο της εθνικής μας απελευθέρωσης και αντίστασης (που το έστησαν όλοι οι Ρωμιοί, οι Έλληνες Γουμενισσιώτες συλλογικά και συμμετοχικά πριν 150 χρόνια τόσο όμορφο) και εμείς σήμερα απολαμβάνουμε την ομορφιά του και την απλοχωρία του (σύμβολα της ωραιότητας και της ελευθερίας με την οποία μας πλουτίζει η αγάπη του Θεού).
Τον ευχαριστούμε και για έναν άλλο λόγο: σήμερα, των Τριών Ιεραρχών, εγώ μεν αξιώνομαι να χειροτονήσω δύο μορφωμένους σε ευλάβεια και πανεπιστημιακή γνώση ανθρώπους, κι εσείς όλοι μετέχετε σ᾽ αυτό το ιερό μυστήριο της Εκκλησίας που μας αφορά όλους (είναι δώρο για όλους μας).
Ο από διακόνου εις πρεσβύτερον Φώτιος με ένα παιδάκι, πτυχιούχος Γεωπονικής και μεταπτυχιακός στη Θεολογική, προϋπηρέτησε στις αμφίβιες δυνάμεις στο στρατό, χειροτονήθηκε Διάκονος στην Ι. Μονή της Παναγίας Γουμένισσας ανήμερα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η πρεσβυτέρα προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια, με δέκα ακόμα (10) αδέλφια, και σκοπεύουν και οι ίδιοι να τιμήσουν το δώρο της πολυτεκνίας, όσα παιδιά τους χαρίσει ο Θεός.
Ο π. Φώτιος μαθήτευσε δίπλα σε ευλαβέστατους απλούς ιερείς: στον παπα-Χαράλαμπο τον πρώτο πνευματικό του στο Αίγιο και στον π. Γεώργιο (έναν κληρικό ωσάν τον άγιο παπα-Νικόλαο Πλανά) που λειτουργούσε καθημερινά, τελούσε όλες τις προβλεπόμενες Ακολουθίες, αν και έγγαμος με δύο παιδιά, μνημονεύοντας αναρίθμητα ονόματα και αγιαζόμενος χάριν της Ενορίας και της Εκκλησίας με την καθημερινή λειτουργική και προσευχητική ιερατική ζωή από τις 3 η ώρα το πρωΐ.
Τέτοια και πολύ σπουδαιότερα παραδείγματα, με τα οποία ανατράφηκε ο λαός μας, πάντοτε γενναίος στο φρόνημά του υπέρ πίστεως και πατρίδος, είναι απαραίτητα υποδείγματα για να παραμένει η πατρίδα μας πιστή και αφοσιωμένη στο Χριστό και ευλογημένη, παρ᾽ όλες τις αντιξοότητες και τις πολλαχόθεν πνευματικές υπονομεύσεις που υφίσταται διαχρονικώς.
Οι ομιλίες των δύο νέων κληρικών και η νουθετήρια προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου προς αυτούς και τις οικογένειές τους, προς την εκπαιδευτική κοινότητα που εκκλησιαζόταν και το υπόλοιπο εκκλησιαστικό πλήρωμα, δημοσιεύονται στη συνέχεια.
[εκ του ιδιαιτέρου Γραφείου του Σεβασμιωτάτου]
Χειροτονητήριες νουθεσίες του Σεβασμιωτάτου Γουμενίσσης κ. Δημητρίου
Ευλογημένα παιδιά του Χριστού και της Παναγίας·
Οι προστατευόμενοι των Τριών Ιεραρχών, εκπαιδευόμενοι και εκπαιδευτικοί·
Τα τίμια στελέχη της εκκλησιαστικής μας μαρτυρίας·
δοξολογούμε σήμερα το όνομα του Θεού, του Πατέρα μας χάρη στον Θεό και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, για τη σημερινή θεία λειτουργία και τη σημερινή εορτή που μας αξίωσε να συμμετέχουμε.
Τον ευχαριστούμε για πολλούς λόγους και διότι λατρεύουμε τον αληθινό Θεό ελευθέρως (ενώ τόσοι αδελφοί μας χριστιανοί διώκονται). Τον ευχαριστούμε, διότι αξιωνόμαστε και Τον λατρεύουμε σ᾽ αυτόν τον λαμπρό ναό του Αγίου Γεωργίου, που είναι σύμβολο της Γουμένισσας και της Παιονίας, σύμβολο της εθνικής μας απελευθέρωσης και αντίστασης (που το έστησαν όλοι οι Ρωμιοί, οι Έλληνες Γουμενισσιώτες συλλογικά και συμμετοχικά πριν 150 χρόνια τόσο όμορφο) και εμείς σήμερα απολαμβάνουμε την ομορφιά του και την απλοχωρία του (σύμβολα της ωραιότητας και της ελευθερίας με την οποία μας πλουτίζει η αγάπη του Θεού).
Τον ευχαριστούμε και για έναν άλλο λόγο: σήμερα, των Τριών Ιεραρχών, εγώ μεν αξιώνομαι να χειροτονήσω δύο μορφωμένους σε ευλάβεια και πανεπιστημιακή γνώση ανθρώπους, κι εσείς όλοι μετέχετε σ᾽ αυτό το ιερό μυστήριο της Εκκλησίας που μας αφορά όλους (είναι δώρο για όλους μας).
Ο από διακόνου εις πρεσβύτερον Φώτιος με ένα παιδάκι, πτυχιούχος Γεωπονικής και μεταπτυχιακός στη Θεολογική, προϋπηρέτησε στις αμφίβιες δυνάμεις στο στρατό, χειροτονήθηκε Διάκονος στην Ι. Μονή της Παναγίας Γουμένισσας ανήμερα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η πρεσβυτέρα προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια, με δέκα ακόμα (10) αδέλφια, και σκοπεύουν και οι ίδιοι να τιμήσουν το δώρο της πολυτεκνίας, όσα παιδιά τους χαρίσει ο Θεός.
Ο π. Φώτιος μαθήτευσε δίπλα σε ευλαβέστατους απλούς ιερείς: στον παπα-Χαράλαμπο τον πρώτο πνευματικό του στο Αίγιο και στον π. Γεώργιο (έναν κληρικό ωσάν τον άγιο παπα-Νικόλαο Πλανά) που λειτουργούσε καθημερινά, τελούσε όλες τις προβλεπόμενες Ακολουθίες, αν και έγγαμος με δύο παιδιά, μνημονεύοντας αναρίθμητα ονόματα και αγιαζόμενος χάριν της Ενορίας και της Εκκλησίας με την καθημερινή λειτουργική και προσευχητική ιερατική ζωή από τις 3 η ώρα το πρωΐ.
Η πρόνοια του Θεού έφερε τον π. Φώτιο πολλάκις στη Θεσσαλονίκη, ψάλτη στο ναό του Γ᾽ Σώματος Στρατού και αργότερα καθημερινό ιεροψάλτη στον Πολιούχο Άγιο Δημήτριο και μετέπειτα σε άλλες ενορίες της ευρύτερης περιοχής. Τον γνωρίσαμε και τον οδηγήσαμε στο επουράνιο χάρισμα της Ιερωσύνης χάριν του λαού της επαρχίας μας. Κατά το πρότυπο των δύο ιερωμένων γνωρίζει κάλλιστα ότι οφείλει μετά την χειροτονία του να τελέσει 40 θείες Λειτουργίες.
Η μαθητεία του π. Φωτίου δίπλα σε ευλαβεστάτους κληρικούς μας θυμίζει τους δικούς μας απλούς και ευλαβεστάτους κληρικούς. Με έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι, στην 29χρονη διακονία μου σε αυτόν τον τόπο, συνάντησα ολιγογράμματους κληρικούς με ένθεη λατρευτική πίστη και αξιομίμητο ποιμαντικό ζήλο στην ιερατική τους ζωή που δεν τα βρήκα σε κληρικούς με πολλά κοσμικά προσόντα.
Επικαλούμαι τα ιερατικά ευλαβικά υποδείγματα, για να δώσω σε όλους μας την αίσθηση της σημασίας του βιωμένου ιερατικού και λειτουργικού και ποιμαντικού παραδείγματος. Έτσι κρατηθήκαμε Ρωμιοί, έτσι αντισταθήκαμε στις αλλοτριώσεις. Κρατημένοι από την παρουσία του Θεού, του Καλού Ποιμένος, χάρη στους απλούς και καλούς ποιμένες μας.
Ο Χριστός να τους έχει λειτουργούς στο επουράνιο θυσιαστήριο, όπως το είδε μυστηριωδώς εν αισθήσει πνευματική ο ευαγγελιστής Ιωάννης της Αποκαλύψεως.
Ο υποψήφιος διάκονος Δανιήλ με δύο παιδάκια, που τα γνωρίζετε από τόσες λειτουργίες, το Γαβριήλ και το Ραφαήλ, κατέχει θέση λέκτορος (διδάσκοντος) των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Μπρασόβ (Ρουμανίας), ενώ πέρυσι παρουσίασε ειδική μελέτη σε Επιστημονική Ημερίδα στη Θεσσαλονίκη. Θα συνεχίσει τον πανεπιστημιακό του ρόλο, αλλά θα είναι και Διάκονος, διακονών το μυστήριο της θείας Λειτουργίας. Την τελευταία δεκαετία σχετίστηκε με την Μητρόπολή μας.
Η μαθητεία του π. Φωτίου δίπλα σε ευλαβεστάτους κληρικούς μας θυμίζει τους δικούς μας απλούς και ευλαβεστάτους κληρικούς. Με έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι, στην 29χρονη διακονία μου σε αυτόν τον τόπο, συνάντησα ολιγογράμματους κληρικούς με ένθεη λατρευτική πίστη και αξιομίμητο ποιμαντικό ζήλο στην ιερατική τους ζωή που δεν τα βρήκα σε κληρικούς με πολλά κοσμικά προσόντα.
Επικαλούμαι τα ιερατικά ευλαβικά υποδείγματα, για να δώσω σε όλους μας την αίσθηση της σημασίας του βιωμένου ιερατικού και λειτουργικού και ποιμαντικού παραδείγματος. Έτσι κρατηθήκαμε Ρωμιοί, έτσι αντισταθήκαμε στις αλλοτριώσεις. Κρατημένοι από την παρουσία του Θεού, του Καλού Ποιμένος, χάρη στους απλούς και καλούς ποιμένες μας.
Ο Χριστός να τους έχει λειτουργούς στο επουράνιο θυσιαστήριο, όπως το είδε μυστηριωδώς εν αισθήσει πνευματική ο ευαγγελιστής Ιωάννης της Αποκαλύψεως.
Ο υποψήφιος διάκονος Δανιήλ με δύο παιδάκια, που τα γνωρίζετε από τόσες λειτουργίες, το Γαβριήλ και το Ραφαήλ, κατέχει θέση λέκτορος (διδάσκοντος) των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Μπρασόβ (Ρουμανίας), ενώ πέρυσι παρουσίασε ειδική μελέτη σε Επιστημονική Ημερίδα στη Θεσσαλονίκη. Θα συνεχίσει τον πανεπιστημιακό του ρόλο, αλλά θα είναι και Διάκονος, διακονών το μυστήριο της θείας Λειτουργίας. Την τελευταία δεκαετία σχετίστηκε με την Μητρόπολή μας.
Σχετίστηκε με μας, διότι έρχονταν ο Δανιήλ με τη σύζυγό του και προσεύχονταν και παρακαλούσαν να διασωθούν τα δύο μικρά παιδάκια τους από βαριά ανίατη αυτοάνοση ασθένεια. Και στα δύο παιδάκια, που η κατάσταση της υγείας του επιδεινωνόταν, η θεία χάρις με τη μεσιτεία της Παναγίας και τις πρεσβείες του αγίου Ραφαήλ επέλαμψε στη ζωή τους και απεσόβησε την εξέλιξη. Η υγεία τους βελτιώθηκε σημαντικά κατά ανέλπιστο θαυμαστό τρόπο και δεν παρατηρούνται πλέον ιατρικώς τα σημάδια καταρροής.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Ότι, ακόμη και μέσα από τις δυσκολίες, ο Θεός μας ωριμάζει ώστε να βρούμε το μεγαλείο των φυσικών μας ορίων, την ευλογημένη ταπείνωση και την ευλογημένη λατρευτικότητα, να Τον διαλέξουμε ολοψύχως και ελευθέρως, να Τον επιλέξουμε, να Τον πιστέψουμε, να Τον εμπιστευθούμε, να Του αφιερωθούμε, να Τον υπηρετήσουμε στην ιστορική διακονία της Εκκλησίας. Γι᾽ αυτό και ο καθηγητής αυτός με ανοιχτή μπροστά του μια πανεπιστημιακή καριέρα προέκρινε ως καίρια επιλογή της ζωής του την ιερατική αφιέρωση. Το τονίζω χάριν όλων μας και χάριν των παιδιών μας και των εκπαιδευτικών μας. Αν και προσοντούχος πανεπιστημιακός διδάσκαλος, επέλεξε “την αγαθήν μερίδα, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ αὐτοῦ”.
Την αυτήν αγαθή μερίδα με μια θυσιαστική αποφασιστικότητα επέλεξαν και οι δύο σήμερα προσελθόντες για να αναδεχθούν το χάρισμα της ιερωσύνης, ο εις ως πρεσβύτερος και ο άλλος ως διάκονος. Ποιά είναι αυτή “η αγαθή μερίδα”; Ο Χριστός, ο Αρχηγός και Τελειωτής της πίστεώς μας. Προσέφεραν ολοτελώς την καρδιά τους στον Κύριο της δόξης, μαζί με τις ιερατικές τους οικογένειες ως υποδείγματα εκκλησιαστικής ζωής, και έτσι δια της ιερατείας να συμβάλλουν ώστε να δοξολογείται το υπέρ παν όνομα του Θεού μας, κατά την προτροπή των θεοπνεύστων Αποστόλων: “ίνα εν τω ονόματι Ιησού Χριστού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν”.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Ότι, ακόμη και μέσα από τις δυσκολίες, ο Θεός μας ωριμάζει ώστε να βρούμε το μεγαλείο των φυσικών μας ορίων, την ευλογημένη ταπείνωση και την ευλογημένη λατρευτικότητα, να Τον διαλέξουμε ολοψύχως και ελευθέρως, να Τον επιλέξουμε, να Τον πιστέψουμε, να Τον εμπιστευθούμε, να Του αφιερωθούμε, να Τον υπηρετήσουμε στην ιστορική διακονία της Εκκλησίας. Γι᾽ αυτό και ο καθηγητής αυτός με ανοιχτή μπροστά του μια πανεπιστημιακή καριέρα προέκρινε ως καίρια επιλογή της ζωής του την ιερατική αφιέρωση. Το τονίζω χάριν όλων μας και χάριν των παιδιών μας και των εκπαιδευτικών μας. Αν και προσοντούχος πανεπιστημιακός διδάσκαλος, επέλεξε “την αγαθήν μερίδα, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ αὐτοῦ”.
Την αυτήν αγαθή μερίδα με μια θυσιαστική αποφασιστικότητα επέλεξαν και οι δύο σήμερα προσελθόντες για να αναδεχθούν το χάρισμα της ιερωσύνης, ο εις ως πρεσβύτερος και ο άλλος ως διάκονος. Ποιά είναι αυτή “η αγαθή μερίδα”; Ο Χριστός, ο Αρχηγός και Τελειωτής της πίστεώς μας. Προσέφεραν ολοτελώς την καρδιά τους στον Κύριο της δόξης, μαζί με τις ιερατικές τους οικογένειες ως υποδείγματα εκκλησιαστικής ζωής, και έτσι δια της ιερατείας να συμβάλλουν ώστε να δοξολογείται το υπέρ παν όνομα του Θεού μας, κατά την προτροπή των θεοπνεύστων Αποστόλων: “ίνα εν τω ονόματι Ιησού Χριστού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν”.
Αυτός είναι ο κεντρικός άξονας της πορείας των θεουμένων και η ασφαλής απαντοχή των μεγάλων Σταυροφόρων του γένους μας αλλά και της Ορθοδοξίας, που ανέβηκαν τον Γολγοθά της ζωής τους και απήλαυσαν τα απολυτρωτικά δώρα της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού.
Παράδειγμα οι σήμερα τιμώμενοι Τρεις Ιεράρχες.
Πάνσοφοι, πανεπιστήμονες, ινδάλματα της κοινωνίας, ηγέτες της αληθινής πίστεως και της εκκλησιαστικής αρετής, καθοδηγητές της κοινωνικής προσφοράς, πρώτοι-πρώτοι σαν Ιεράρχες… Και όμως πέρασαν τόσες ταλαιπωρίες και τόσες πίκρες και τόσες καταφρονήσεις και τόσες δυσκολίες, που η δική μας στενόκαρδη “θρησκευτική λογική” θα αναρωτιόταν και θα έλεγε “Μα, που ήταν ο Θεός;”. Εκείνοι δεν το είπαν αυτό, εκείνοι υπέμειναν και παραμένουν υποδείγματα ποιμαντικής ακεραιότητος, κοινωνικής αρετής, δυναμισμού πίστεως και υπομονής, με απόλυτη υπακοή στο Θεό, με απόλυτη υπομονή στο Θεό.
Αυτό εύχομαι να τηρήσουν και να τιμήσουν, και σας παρακαλώ όλους να ευχηθείτε για τους δύο νέους κληρικούς μας.
Ακόμη, σας προτρέπω όλους να μάθετε τη χριστιανοσύνη της αποφασιστικότητος, της πιστότητος. Χριστιανός θα πει “στρατιώτης”, “πρωταθλητής”, “γενναίος”. Όταν πιστεύεις αληθινά, αγαπάς. Και όταν αγαπάς αληθινά, είσαι γενναίος και αποφασισμένος.
Εάν θέλαμε να δώσουμε εικονικά τον χαρακτήρα της εκκλησιαστικής μας ταυτότητος στα ιστορικά του πλαίσια, δεν θα ήταν αφελές να μιλούσαμε για επιστράτευση μεταξύ φθειρομένου κόσμου και προβιουμένης αιωνιότητος. Ως στελέχη της “κοινωνίας” μετέχουμε στο διάλογο των δεδομένων της. Ως μέλη της Εκκλησίας στρατευόμεθα (εντασσόμεθα δια βίου) στην “καλήν στρατείαν”, αυτήν που προ ημών στρατεύθηκαν με τον αρτιότερο τρόπο οι απόστολοι, οι ιεράρχες, οι μάρτυρες, οι όσιοι και οι δίκαιοι. Άνθρωποι που επιδότησαν το νόημα του κόσμου με τη ζωτικότητα της πίστης και της ομολογίας τους, με τη ζωτικότητα της κοινωνικής παρουσίας και σύνολης της ζωής τους, ακόμη και με τη λεβεντιά της μεταβίωσής τους. Διακήρυξαν το νόημα του κόσμου, το να λειτουργεί ως κόσμος θεόκτιστος και θεόσωστος.
Με αυτό το νόημα και σ᾽ αυτήν την προοπτική επιστρατεύεται κάθε νέος κληρικός. Επιφορτίζεται με τούτη την αποστολή μέσα στα πλαίσια του κόσμου. Να διευρύνει τη χωρητικότητα του κόσμου για την ζωοποιό παρουσία του Σωτήρος Θεού, μια κατάφαση παραδοχής και σεβασμού και αξιοποίησης αυτής της μεγαλοδωρεάς του Θεού ως θείας δωρεάς που γίνεται παραδεκτή μόνον ως θείο δώρο.
Όλες οι άλλες ιστορικές παραδοχές του κόσμου μας απομένουν ελαττωματικές. Η πληρότητα του κόσμου μας βρίσκεται στην πλήρωσή του από την ευλογία του Χριστού, στην ένταξή του στο μυστήριο της Εκκλησίας, στην εξυπηρέτηση του θείου θελήματος. Ο Θεός μας έφτιαξε, μας έσωσε με την ενανθρώπηση του Υιού Του, μας ζωογονεί με την έλευση του Αγίου Του Πνεύματος στα δικά μας “στενόχωρα” πλαίσια, που τα μεταποίησε σε τόσο ευρύχωρα η ενανθρώπηση και ιστορική διάρκεια του Σωτήρος δια της Εκκλησίας στη δική μας μικροψυχία των αριθμούμενων χρονικών μεταρροών.
Χρόνια πολλά για τη σημερινή γιορτή σας, ευλογημένα μας παιδιά και εκπαιδευτικοί, οι παρόντες και οι απόντες.
Χρόνια πολλά και θεόδεκτα για τη σημερινή χειροτονία σας, ευλογημένοι μας νέοι κληρικοί και όλοι οι κληρικοί μας με τους οικείους σας.
Ο Θεός των Τριών Ιεραρχών μετά πάντων υμών.
Παράδειγμα οι σήμερα τιμώμενοι Τρεις Ιεράρχες.
Πάνσοφοι, πανεπιστήμονες, ινδάλματα της κοινωνίας, ηγέτες της αληθινής πίστεως και της εκκλησιαστικής αρετής, καθοδηγητές της κοινωνικής προσφοράς, πρώτοι-πρώτοι σαν Ιεράρχες… Και όμως πέρασαν τόσες ταλαιπωρίες και τόσες πίκρες και τόσες καταφρονήσεις και τόσες δυσκολίες, που η δική μας στενόκαρδη “θρησκευτική λογική” θα αναρωτιόταν και θα έλεγε “Μα, που ήταν ο Θεός;”. Εκείνοι δεν το είπαν αυτό, εκείνοι υπέμειναν και παραμένουν υποδείγματα ποιμαντικής ακεραιότητος, κοινωνικής αρετής, δυναμισμού πίστεως και υπομονής, με απόλυτη υπακοή στο Θεό, με απόλυτη υπομονή στο Θεό.
Αυτό εύχομαι να τηρήσουν και να τιμήσουν, και σας παρακαλώ όλους να ευχηθείτε για τους δύο νέους κληρικούς μας.
Ακόμη, σας προτρέπω όλους να μάθετε τη χριστιανοσύνη της αποφασιστικότητος, της πιστότητος. Χριστιανός θα πει “στρατιώτης”, “πρωταθλητής”, “γενναίος”. Όταν πιστεύεις αληθινά, αγαπάς. Και όταν αγαπάς αληθινά, είσαι γενναίος και αποφασισμένος.
Εάν θέλαμε να δώσουμε εικονικά τον χαρακτήρα της εκκλησιαστικής μας ταυτότητος στα ιστορικά του πλαίσια, δεν θα ήταν αφελές να μιλούσαμε για επιστράτευση μεταξύ φθειρομένου κόσμου και προβιουμένης αιωνιότητος. Ως στελέχη της “κοινωνίας” μετέχουμε στο διάλογο των δεδομένων της. Ως μέλη της Εκκλησίας στρατευόμεθα (εντασσόμεθα δια βίου) στην “καλήν στρατείαν”, αυτήν που προ ημών στρατεύθηκαν με τον αρτιότερο τρόπο οι απόστολοι, οι ιεράρχες, οι μάρτυρες, οι όσιοι και οι δίκαιοι. Άνθρωποι που επιδότησαν το νόημα του κόσμου με τη ζωτικότητα της πίστης και της ομολογίας τους, με τη ζωτικότητα της κοινωνικής παρουσίας και σύνολης της ζωής τους, ακόμη και με τη λεβεντιά της μεταβίωσής τους. Διακήρυξαν το νόημα του κόσμου, το να λειτουργεί ως κόσμος θεόκτιστος και θεόσωστος.
Με αυτό το νόημα και σ᾽ αυτήν την προοπτική επιστρατεύεται κάθε νέος κληρικός. Επιφορτίζεται με τούτη την αποστολή μέσα στα πλαίσια του κόσμου. Να διευρύνει τη χωρητικότητα του κόσμου για την ζωοποιό παρουσία του Σωτήρος Θεού, μια κατάφαση παραδοχής και σεβασμού και αξιοποίησης αυτής της μεγαλοδωρεάς του Θεού ως θείας δωρεάς που γίνεται παραδεκτή μόνον ως θείο δώρο.
Όλες οι άλλες ιστορικές παραδοχές του κόσμου μας απομένουν ελαττωματικές. Η πληρότητα του κόσμου μας βρίσκεται στην πλήρωσή του από την ευλογία του Χριστού, στην ένταξή του στο μυστήριο της Εκκλησίας, στην εξυπηρέτηση του θείου θελήματος. Ο Θεός μας έφτιαξε, μας έσωσε με την ενανθρώπηση του Υιού Του, μας ζωογονεί με την έλευση του Αγίου Του Πνεύματος στα δικά μας “στενόχωρα” πλαίσια, που τα μεταποίησε σε τόσο ευρύχωρα η ενανθρώπηση και ιστορική διάρκεια του Σωτήρος δια της Εκκλησίας στη δική μας μικροψυχία των αριθμούμενων χρονικών μεταρροών.
Χρόνια πολλά για τη σημερινή γιορτή σας, ευλογημένα μας παιδιά και εκπαιδευτικοί, οι παρόντες και οι απόντες.
Χρόνια πολλά και θεόδεκτα για τη σημερινή χειροτονία σας, ευλογημένοι μας νέοι κληρικοί και όλοι οι κληρικοί μας με τους οικείους σας.
Ο Θεός των Τριών Ιεραρχών μετά πάντων υμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου