Μία γυναίκα δραστήρια, δημιουργική, εργατική, υπομονετική, διεκδικητική, φινετσάτη, χαμογελαστή, ντόμπρα και μάλιστα ποντιακής καταγωγής, γέννημα θρέμμα του Μεταλλικού Κιλκίς, θυγατέρα του Ιάκωβου και της Αλεξάνδρας Αποστολίδη, η οποία ως δασκάλα υπηρέτησε στην περιοχή του Χέρσου.
Μόνο μία τέτοια γυναίκα θα μπορούσε να σταθεί δίπλα στον Βλαδίμηρο Λαλόπουλο από την Αργυρούπολη Κιλκίς, τον αειθαλή έφηβο, ο οποίος την επέλεξε για σύζυγό του στα δύσκολα χρόνια και εκείνη τον συντρόφευσε ζώντας μαζί του έντονες πολιτικές και κοινωνικές στιγμές.
Η Ηλιάνα, η θυγατέρα τους, ήταν ο καρπός της αγάπης της Έλλης και του Βλαδίμηρου, την οποία ανέθρεψαν με αρχές και αξίες, συμβάλλοντας σημαντικά στο να γίνει μία εξαιρετική επιστήμονας - νεογνολόγος.
Το πρόσωπο της Έλλης όμως κυριολεκτικά έλαμπε όταν πρόφερε τη λέξη Μιλένα, που δεν ήταν άλλη από την εγγονή της, την οποία υπεραγαπούσε και φρόντιζε από μικρό μωρό, παρακολουθώντας κάθε της βήμα και λαμβάνοντας αφάνταστη χαρά με την πρόοδό της στα μαθήματα. Η Μιλένα, ήταν το καμάρι της, ήταν η αδυναμία της και δεν υπήρχε συζήτηση που να μην αναφέρεται σ’ αυτήν.
Κυρία Έλλη αν και σε γνώρισα τα τελευταία χρόνια, με την αποφασιστικότητα και την ειλικρίνεια που εξέπεμπες, μέσα από το χαρακτηριστικό σου χαμόγελο, μού έδωσες πολλά μαθήματα τα οποία μένουν αληθινά μέσα στην καρδιά μου.
«Το σπίτι με τις λεύκες» ήταν η αιτία για να συναντηθούμε και να σου πω ότι πραγματικά χάρηκα για την γνωριμία μας.
Μόνο μία τέτοια γυναίκα θα μπορούσε να σταθεί δίπλα στον Βλαδίμηρο Λαλόπουλο από την Αργυρούπολη Κιλκίς, τον αειθαλή έφηβο, ο οποίος την επέλεξε για σύζυγό του στα δύσκολα χρόνια και εκείνη τον συντρόφευσε ζώντας μαζί του έντονες πολιτικές και κοινωνικές στιγμές.
Η Ηλιάνα, η θυγατέρα τους, ήταν ο καρπός της αγάπης της Έλλης και του Βλαδίμηρου, την οποία ανέθρεψαν με αρχές και αξίες, συμβάλλοντας σημαντικά στο να γίνει μία εξαιρετική επιστήμονας - νεογνολόγος.
Το πρόσωπο της Έλλης όμως κυριολεκτικά έλαμπε όταν πρόφερε τη λέξη Μιλένα, που δεν ήταν άλλη από την εγγονή της, την οποία υπεραγαπούσε και φρόντιζε από μικρό μωρό, παρακολουθώντας κάθε της βήμα και λαμβάνοντας αφάνταστη χαρά με την πρόοδό της στα μαθήματα. Η Μιλένα, ήταν το καμάρι της, ήταν η αδυναμία της και δεν υπήρχε συζήτηση που να μην αναφέρεται σ’ αυτήν.
Κυρία Έλλη αν και σε γνώρισα τα τελευταία χρόνια, με την αποφασιστικότητα και την ειλικρίνεια που εξέπεμπες, μέσα από το χαρακτηριστικό σου χαμόγελο, μού έδωσες πολλά μαθήματα τα οποία μένουν αληθινά μέσα στην καρδιά μου.
«Το σπίτι με τις λεύκες» ήταν η αιτία για να συναντηθούμε και να σου πω ότι πραγματικά χάρηκα για την γνωριμία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου