Γιάννης Χατζηαποστόλου: Όλα γίνονται για κάποιο λόγο

 

Συνέντευξη από τον Αντιδήμαρχο Διοικητικών - Οικονομικών Δήμου  Κιλκίς, Ιωάννη Χατζηαποστόλου στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά

Νέα γενιά πολιτικών, δραστήριος και γεμάτος όρεξη στο να προσφέρει...

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητέ: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.

Κατάγομαι από την ιστορική έδρα του Δήμου Κιλκίς, τη Νέα Σάντα. Μου άρεσε από μικρός ο ρόλος του υπερασπιστή και αυτή η προσωπική στάση με οδήγησε στα σκαλιά του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Πέρασα το κατώφλι της Νομικής, έκανα στο Πανεπιστήμιο και το μεταπτυχιακό μου με ειδίκευση στον τομέα του Δημοσίου Δικαίου και των Πολιτικών Επιστημών και όταν όλη αυτή η ωραία ζωή της μελέτης τελείωσε, βρέθηκα στη μάχιμη δικηγορία από το 2003. Ο ελεύθερος χρόνος μοιάζει πλέον με πολυτέλεια που έχει χαθεί για μένα. Όταν όμως ξεκλέβω λίγο χρόνο γυμνάζομαι, διαβάζω βιβλία και ταξιδεύω.

Η καλύτερη στιγμή για σένα ως τώρα ως δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος διοικητικών-οικονομικών;

Η καλύτερη στιγμή είναι όταν θεραπεύεται ένα δύσκολο πρόβλημα για το οποίο έχουμε δώσει σκληρή μάχη. Η καλύτερη στιγμή είναι το βλέμμα ευγνωμοσύνης ενός συμπολίτη μου που εξυπηρετείται εύκολα, γρήγορα και αποτελεσματικά χωρίς να έχει την τριβή της γραφειοκρατίας που, κακά τα ψέματα, του προκαλεί μεγάλο άγχος. 

Η ψηφιοποίηση βασικών υπηρεσιών του Δήμου Κιλκίς, η απλοποίηση διοικητικών πράξεων, έδωσαν και σε μένα προσωπικά ως αρμόδιο Αντιδήμαρχο και στη Δημοτική μας Αρχή δύναμη και ενθάρρυνση για να συνεχίσουμε τη δουλειά μας και να δώσουμε στους πολίτες του Δήμου Κιλκίς αυτό που δικαιούνται. Η δρομολόγηση της ανέγερσης του Δικαστικού Μεγάρου Κιλκίς σε δημοτικό οικόπεδο, θεωρώ ότι ήταν μια πολύ μεγάλη επιτυχία για τη Δημοτική Αρχή. 

Γενικώς οι πολύ καλές στιγμές συνδέονται με την προσπάθεια και την εκπλήρωση των στόχων μας στο Δήμο Κιλκίς και τη δύναμη της συλλογικότητας και της σύνθεσης που προωθεί ως αντίληψη και πρακτική, ένας άνθρωπος της νέας γενιάς, ο Δήμαρχος Κιλκίς Δημήτρης Κυριακίδης. 

Είναι οι 60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά (20-40) του αύριο; Επαγγελματικά Πολιτικά, Κοινωνικά.

Το ερώτημα θα μπορούσε να αντιστραφεί. Εμείς έχουμε άραγε την ωριμότητα να δεχθούμε τη συλλογιστική της γενιάς των εξηντάρηδων; Και οι δύο γενιές έχουν δίκιο με βάση τα βιώματα και το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον όπου γαλουχήθηκαν. Έχω δει εξηντάρηδες να αντιμετωπίζουν τη ζωή με ρεαλισμό και κοινωνική ευαισθησία και αντίστοιχη συμπεριφορά από ανθρώπους της δικής μου γενιάς.

Συμβαίνει όμως και οι μεν και οι δε να αλληλοϋποβλέπονται και η ανταγωνιστικότητα αυτή έχει τις ρίζες της στο πρόταγμα της ανανέωσης. Προσωπικά είναι οπαδός του κοινού τόπου, της συνεργασίας των γενεών με ειλικρίνεια και ευθύτητα. Μόνο μέσα από τη σύνθεση εκτιμώ ότι μπορούμε να προοδεύσουμε και να γίνουμε καλύτεροι σε όλα τα επίπεδα.

Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;

Φυσικά και έχω κοινωνικές ευαισθησίες. Νομίζω όμως ότι αυτές κάποιος τις αποδεικνύει μέσα από τη στάση ζωής και τις δράσεις του, χωρίς να τις διατυμπανίζει.

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;

Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι βλέπω τους ανθρώπους της γενιάς μας αποστασιοποιημένους σε μεγάλο βαθμό από το κοινωνικό γίγνεσθαι και την πολιτική. Αρκούνται οι περισσότεροι δυστυχώς μόνο στην αφοριστική κριτική μέσα από μια απολύτως ισοπεδωτική μηδενιστική λογική με φανατισμό μάλιστα, χωρίς προτάσεις και το κυριότερο χωρίς δράση. 

Βλέπω με λύπη νέους ανθρώπους να υιοθετούν συνωμοσιολογικές θεωρίες και να μην αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Να χάνεται η ανθρώπινη επαφή, ο διάλογος γιατί οι περισσότεροι είναι απορροφημένοι στις ψηφιακές τεχνολογίες και ο λόγος εκφέρεται με τη μορφή της επιβαλλόμενης αυθεντίας λειψός, σχεδόν πάντα καταγγελτικός, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Δεν έχουμε εκπαιδευτεί όσο θα έπρεπε στη συζήτηση, στην αποδοχή και κατανόηση της άλλης, της αντίθετης θέσης. Τα εύκολα συνθήματα και η δική μας αλήθεια, ανεπεξέργαστη τις περισσότερες φορές, δεν ανοίγουν δρόμους αλλά παράδρομους εσωστρέφειας και μιζέριας. Εάν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και τις ανάγκες του άλλου και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο πιστεύω ότι θα καταφέρουμε πολλά πράγματα στη γειτονιά μας, στην πόλη μας, στο χωριό μας.

Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.

Όπως γνωρίζετε είμαι μάχιμος δικηγόρος και βίωσα και εγώ τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης της τελευταίας δεκαετίας, όπως όλοι πολίτες αυτές της χώρας. Θεωρώ όμως ότι τα πράγματα έχουν βελτιωθεί αισθητά. Η χώρα μας παρέμεινε στη ζώνη του ευρώ και σιγά σιγά αποκαθίσταται η κανονικότητα. Νομίζω μάλιστα ότι εάν δεν είχε παρουσιαστεί η πρόσφατη υγειονομική κρίση, αυτή η βελτίωση θα ήταν περισσότερο θεαματική για τους πολίτες. 

Σε επίπεδο κοινωνίας εκτιμώ ότι η κρίση είχε και θετικές επιρροές υπό την έννοια ότι μας έκανε περισσότερο ευαίσθητους απέναντι στο συνάνθρωπο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ενώ παράλληλα μας έδειξε τι είναι αυτό που πραγματικά έχει αξία, όπως η κοινωνική προσφορά και οι ανθρώπινες σχέσεις, και όχι τα υπερκαταναλωτικά εγωιστικά πρότυπα της προηγούμενης δεκαετίας. Το ζητούμενο βέβαια είναι ότι διδαχθήκαμε έστω και με σκληρό τρόπο να μην το ξεχνάμε.

Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;

Νομίζω ότι σε κανένα μας δεν ήταν ευχάριστοι όλοι αυτοί οι περιορισμοί που μας επιβλήθηκαν. Γνωρίζουμε όμως, τουλάχιστον όσοι έχουμε στοιχειώδη λογική, ότι ήταν απολύτως αναγκαίοι για την προστασία τόσο της δικής μας υγείας όσο και του γενικού πληθυσμού. Άλλωστε γι’ αυτό και ήταν επιτυχημένη η αντιμετώπιση του πρώτου κύματος του κορωνοϊού από την Πολιτεία. Εύχομαι το ίδιο επιτυχημένη να αποδειχθεί η αντιμετώπιση και του δεύτερου κύματος που ήδη ξεκίνησε, με τελικό στόχο την παραγωγή και κυκλοφορία του εμβολίου που εν τέλει θα λύσει οριστικά το πρόβλημα της πανδημίας.

Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… ποιες ευχές κάνεις;

Να είμαι υγιής, τόσο εγώ όσο και οι γύρω μου, ευτυχισμένος αλλά και να ξεπεράσουμε το συντομότερο δυνατό την υγειονομική κρίση.

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.

Θα σας απαντούσα με δύο φράσεις που με παρακινούν “Μπορούμε μαζί να καταφέρουμε τα πάντα” και “Όλα γίνονται για κάποιο λόγο”