Η Συνοχή δίπλα μας - Ιστορία επαγγελματικής κατάρτισης

 

Του Παναγιώτη Αμοιρίδη.

Στην άλλη άκρη της γραμμή είναι φίλος, παλιά δουλεύαμε μαζί σε ένα από τα αρκετά παλιότερα εργοστάσια του Κιλκίς. Αλληλοπειραζόμαστε ότι εμείς, μαζί το κλείσαμε.

Ας μην έπεφτε η μεγάλη κρίση στην κλωστοϋφαντουργία, που οδήγησε στο κλείσιμο την πλειοψηφία των βιοτεχνιών φασόν ενδυμάτων που ανθούσαν ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, και συμπαρέσυρε κλωστήρια, υφαντουργεία, βαφεία, τυπωτήρια και άλλες επιχειρήσεις γύρω από αυτά, και ίσως ακόμη να δουλεύαμε μαζί.

Και οι δυο αναζητήσαμε εργασία σε άλλες βιομηχανίες, σε άλλες περιοχές, σε άλλους κλάδους και καταλήξαμε σήμερα μετά από 25 χρόνια, εκείνος να είναι στη φάση αναζήτησης για ακόμη μια φορά εργασίας, η μοίρα της πλειοψηφίας του βιομηχανικού ανθρώπινου δυναμικού στη χώρα μας, και εγώ να εργάζομαι σε τοπικό Κέντρο Δια βίου Μάθησης ή σε ΚΕΚ, όπως συνηθίσαμε να λέμε και να αναγνωρίζουμε τα Κέντρα που παρέχουν ως επί το πλείστον επιδοτούμενη κατάρτιση και απασχόληση.
Αναζητά για ακόμη μια φορά εργασία ο φίλος μου, αλλά τώρα μεγαλώσαμε και οι δυο, περάσαμε ήδη τα πρώτα -ήντα και παραμεγαλώσαμε φαίνεται για την αγορά εργασίας, που ψάχνει κατά πολύ νεότερους και φρέσκους. Και πώς θα επιβιώσει ένας οικογενειάρχης, αλλά και εργένης, αφού λήξει το όποιο επίδομα ανεργίας, μέχρι να καταφέρει, αν ξανακαταφέρει, να βρει δουλειά εκεί που θήτευσε μια ζωή, αλλά ακόμη και κάπου αλλού; Δουλειά να είναι.
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα επιδοτούμενα προγράμματα κατάρτισης, επιδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση είτε από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο ή και από άλλα ταμεία. Ας λέμε ΕΣΠΑ να καταλαβαινόμαστε.
Φτιαγμένα για να ενισχύουν τις επαγγελματικές γνώσεις, τις δεξιότητες, τα προσόντα των εργαζομένων και των ανέργων. Των ανέργων, για να καταφέρουν να ξαναμπούν στην αγορά εργασίας είτε στο παλιό τους αντικείμενο είτε σε κάποιο νέο με τις βελτιωμένες γνώσεις τους, θεωρητικές και πρακτικές.
Ευτυχώς που υπάρχουν λοιπόν, για να λειτουργούν σαν οι μόνες πολλές φορές «γέφυρες» εισοδήματος για τους ανέργους, οι μόνες σανίδες οικονομικής σωτηρίας ανάμεσα στη λήξη του επιδόματος ανεργίας και την πολυπόθητη στιγμή που θα ξαναπιάσουν δουλειά.
Δυστυχώς από την άλλη που:
- είτε γιατί ο συνολικός κρατικός σχεδιασμός για την Επαγγελματική Κατάρτιση και Απασχόληση ήταν αποσπασματικός και, εκ του αποτελέσματος, όχι ο καλύτερος διαχρονικά
- είτε γιατί όλοι οι φορείς που εμπλεκόμαστε στην παροχή της επαγγελματικής κατάρτισης, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, δεν καταφέραμε να πετύχουμε ένα υψηλότερο επίπεδο υπηρεσιών που θα έφερνε καλύτερα αποτελέσματα
- είτε γιατί και οι ίδιοι οι ωφελούμενοι, στην πλειοψηφία τους, και ίσως με το δίκιο τους, έβλεπαν και βλέπουν την κατάρτιση περισσότερο σα μέσο για το επίδομα κατάρτισης παρά σα μέσο για την πραγματική βελτίωση των προσόντων τους.
Δυστυχώς λοιπόν που δεν κατάφερε μέχρι τώρα το Σύστημα της Επαγγελματικής Κατάρτισης να πιάσει καλύτερο βαθμό και να παίξει πιο ουσιαστικό ρόλο στην ανάπτυξη και των επιχειρήσεων και στη βελτίωση του ανθρώπινου δυναμικού.
Παραμένει όμως το αποκούμπι του ανέργου εισοδηματικά, αλλά και το χρήσιμο εργαλείο που του παρέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ελληνικό Κράτος για να βελτιώσει τη θέση του. Και ως ένα σημείο είναι στο χέρι του για να το αξιοποιήσει προς όφελός του.
Ξεψαχνίζω τώρα τα προγράμματα και σεμινάρια που «τρέχουν», για να ενημερώσω το φίλο και παλιό συνάδελφο, μήπως και βρεθεί η δική του γέφυρα κατάρτισης για την επόμενη δουλειά.