Αδελφοί μου,
«εμείς καταδικάσαμε το Θεό σε θάνατο, κι Αυτός μας καταδίκασε να αναστηθούμε» (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)! Είναι το “κλειδί” ερμηνείας της γενναιότητας, της αρετής, της δικαιοσύνης όλων των αγίων και δικαίων… Αυτοί, οι… “καταδικασμένοι” σε αθανασία αιωνίου ζωής από το σταυρωμένο Θεό, όλοι τους αντιστάθηκαν στην διαιώνια κοσμική μανία της θεο-άρνησης η της ανθρωπο-προδοσίας του Θεανθρώπου Χριστού.
Αυτοί, οι… “καταδικασμένοι” σε ανάσταση ζωής, όλοι τους αντιστάθηκαν στην κοσμική ανακύκλωση των φτυσιμάτων και των μαστιγώσεων, της σταυρικής έσχατης καταδίκης και των εμπαιγμών. Αντιστάθηκαν στους ιστορικούς διωγμούς της Εκκλησίας του Χριστού. Κι αν μερικοί από αδυναμία υπέκυψαν προσωρινά σε αρνήσεις ή και απαρνήσεις, όμως το επανόρθωσαν με πικρό κλάμα μετάνοιας, μέχρι που έχυσαν και το δικό τους αίμα! ΔΕΝ πέρασε από την ύπαρξη των Αγίων ούτε σαν φαντασία στιγμής να περιφρονήσουν το πιο μεγάλο ΔΩΡΟ του Θεού στον κόσμο και στην πανανθρωπότητα: το θεϊκό ΔΩΡΟ που είναι η φοροαπαλλαγή από τη δυσοσμία της φθοράς και της διαφθοράς το θεϊκό ΔΩΡΟ που είναι η ζωή και η ανάσταση.
Το ΔΩΡΟ που λέγεται ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Είναι το μοναδικό ΔΩΡΟ που ξεπερνά κάθε αλαζονεία της ηλεκτρονικής κι απρόσωπης εποχής μας, της εικονικής παγκοσμιότητος με αριθμούς κερδών δίχως ανθρωπιά (επειδή δεν πιστεύει στο Χριστό). Είναι το ΔΩΡΟ που η απολυτοποίηση της επιστήμης ωχριά ενώπιον της πανσθενούς δυνάμεως του Σωτήρος Χριστού. Οι εκ της μολύνσεως του κορωνοϊού ασθενείς, που αφάνταστα ταλαιπωρήθηκαν, ας μη διστάσουν να γίνουν μέτοχοι και κοινωνοί της θείας Ευχαριστίας. Οι γιατροί, που ως άλλοι Σίμωνες Κυρηναίοι συμπάσχουν στην ενάσκηση του επαγγέλματός τους, ας ενισχυθούν από την δυναμική του Εσταυρωμένου Θριαμβευτού, διότι η ανθρωπιά τους αναφέρεται σ᾽ Εκείνον.
Η μοναδική πραγματική και τέλεια ανθρωπιά είναι η θυσιαζόμενη αυτοπροσφορά του ενανθρωπισμένου Θεού, η φιλάνθρωπη συγκατάβαση της Αγίας Τριάδος, με απόδειξη τον Σταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό, για χάρη μας! Οι νοσηλευτές ας ενισχυθούν από την χάρη του Παναγίου Πνεύματος ώστε αφειδώλευτα, όπως πάντα, ως καλοί σαμαρείτες να επουλώνουν τις πληγές και τα νοσήματα των ανθρώπων που ταλαιπωρούνται και να απαλύνουν τον πόνο τους.
Σε επιβεβαίωση της Αναστάσεώς Του στούς Αποστόλους, «ους εξελέξατο, ο Κυριος, παρέστησεν Εαυτόν ζώντα εν πολλοίς τεκμηρίοις» (Πραξ. 1,2-3), όπως και στο υπερώο, «ούσης οψίας τη ημέρα εκείνη τη μιά των Σαββάτων» (Ιω. 20,19) «και τη ογδόη ημέρα, ότε και Θωμάς ην μετ’ αυτών» (Ιω. 20,26), στην πορεία προς Εμμαούς στο Λουκά και τον Κλεόπα, όταν «διηρμήνευεν αυτοίς εν πάσαις ταις Γραφαίς τα περί Εαυτού» (Λουκ. 24,27) και όταν «ηυλόγησεν αυτοίς τον άρτον» (Λουκ. 24, 30), στη θάλασσα της Τιβεριάδος, όταν ζήτησε απ᾽ αυτούς «προσφάγιον» και που με την εντολή Του «είλκυσαν πλήθος των ιχθύων» (Ιω. 21,5-6) και «λαβων τον άρτον έδωκεν αυτοίς και το οψάριον ομοίως» (Ιω. 21,13) και όταν πάλι «εξήγαγεν αυτούς έξω έως προς Βηθανίαν» (Λουκ. 24,50), καθώς και σε 500 αδελφούς: “έπειτα ώφθη επάνω πεντακοσίοις αδελφοίς εφάπαξ” (Α Κορ. 15,6).
Και ο απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος δέχθηκε την επίσκεψη του Αναστάντος Σωτήρος Χριστού, όπως και οι δώδεκα Μαθητές: “έπειτα ώφθη Ιακώβω, είτα τοις αποστόλοις πάσιν” (Α Κορ. 15,7).
Και μετά από όλες αυτές τις εμφανίσεις «των μαθητών βλεπόντων, επήρθη εις τούς ουρανούς» (Πραξ. 1,9) και κάθισε εκ δεξιών του Πατρός και ηγίασε, δόξασε και θέωσε το προσληφθέν ανθρώπινο φύραμά μας.
Τελευταίον δε από όλους και στον υπέρ τους άλλους των Αποστόλων κοπιάσαντα, τον θείον Παύλο, αργότερα, μετά την Ανάληψη του Κυρίου: “έσχατον δε πάντων ωσπερεί τω εκτρώματι ώφθη καμοί” (Α Κορ. 15,8).
Με την ένδοξη Ανάσταση εγκαινιάσθηκε η αιώνια βιοτή, η ογδόη ημέρα της ανακαινίσεως και χριστοποιήσεως των πάντων, η Ανάσταση άλλωστε του Κυρίου κατέχει και την όγδοη αριθμητικά θέση στην Αγία Γραφή. Προηγήθηκαν τρεις νεκραναστάσεις, που με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος επιτέλεσαν οι Προφήτες Ηλίας και Ελισσαίος, τα θαύματα του Κυρίου στο νεκρό υιό της χήρας της Ναΐν, στην κόρη του Ιαείρου και στο Λάζαρο, η έγερσις των δικαίων την Μεγάλη Παρασκευή. Αυτές όμως αποτελούν τις προτυπώσεις, τους προάγγελους της αυτεξούσιας εγέρσεως του Εσταυρωμένου, που ήταν και είναι για όλο το ανθρώπινο γένος.
«Μην κλαίτε!» λένε οι Άγιοι από την πείρα τους με μια φωνή σήμερα, σε κάθε απελπισμένο, σε κάθε απογοητευμένο, σε κάθε γονατισμένο. Ο,τι και να γίνει, δεν νικάει τον ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟ. Κάθε διαβάθμιση της φθαρτότητος, χειροπιαστή στο σώμα μας, είτε στην ψυχή μας, είναι καταδικασμένη να πεθάνει. Αλλά ο Χριστός αναστήθηκε και χαρίζει τον Εαυτό Του στους πονεμένους, στα θύματα της παγκόσμιας μιζέριας. Αντίθετα, πεθαίνουν δίχως ελπίδα αναστάσεως, όσοι παγκοσμίως εμπορεύονται τα ασυλλόγιστα κέρδη και τις εγκόσμιες εξουσίες, δίχως αγάπη και φόβο Θεού, δίχως σεβασμό και αγάπη στον άνθρωπο. ΟΜΩΣ, ο Χριστός αναστήθηκε και χαρίζει τη ζωή Του, τον Εαυτό Του, “αντίδοτο του μη αποθανείν”. Αντίδοτο αιώνιο, στην προσωρινή κληρονομημένη γονιδιακή φθαρτότητά μας. Γιατρειά υγιαντική και αγιαστική, στην μακραίωνη πανανθρώπινη ταλαιπωρία μας, που εμείς προσπαθούμε παντοιοτρόπως με τις υπεκφυγές και τις τόσες διασκεδάσεις να δώσουμε νόημα στη ζωή μας, αλλά δεν μπορούμε έτσι να την νικήσουμε.
Αγαπητοί μου χριστιανοί, “Χριστός Ανέστη”!
Είμαστε άνεργοι; καιρός να δουλέψουμε την πιο σπουδαία εργασία, που λέγεται “κοινωνία με το Θεό”. Είμαστε χρεωμένοι; καιρός να καταφύγουμε όχι σε νέους δανειστές, αλλά σε Κείνον που μας δανείζει τον Εαυτό Του, και αυτό χωρίς καταναγκασμούς και άγχη, μόνον αν το θέλουμε! Είμαστε πονεμένοι; καιρός να ακουμπήσουμε στον πιο Πονεμένο, στον “αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου και παρέχοντα το μέγα έλεος”. Είμαστε ασθενείς; καιρός να βρούμε τον νεκρωθέντα και αναστάντα αθάνατο Ιατρό ψυχών και σωμάτων. Και απόδειξη, οι άγιοι όλων των εποχών, μέχρι την εποχή μας και μέχρι τα τέλη των αιώνων. Απόδειξη η θεία λειτουργία και η θεία κοινωνία “εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον”.
Απόδειξη τα θαύματα που γίνονται παραδίπλα μας μας δείχνουν ότι το μοναδικό “φάρμακο” γιατρειάς στον όλο άνθρωπο είναι ο Χριστός. Καιρός είναι να δοκιμάσουμε τη “συνταγή” που μας δείχνει η Εκκλησία: την εμπιστοσύνη (πίστη και πιστότητα) στο Χριστό• την ελπίδα (καταφυγή και σιγουριά) στο Χριστό την αγάπη (μετάνοια και ολάνοιχτη καρδιά) στο Χριστό. Για να παίρνουμε από σήμερα, κάθε φορά, κάθε Κυριακή και κάθε μέρα τη σωστική δόση που είναι ο Χριστός της Εκκλησίας. Σας το εύχομαι ολόψυχα, στον καθένα προσωπικά, στις οικογένειες και στην κοινωνία μας, στους θεσμούς και στην πατρίδα μας, και παντού σε όλον τον κόσμο.
Χριστός ανέστη αδελφοί μου! Ο Αναστάς Κύριος είη μεθ᾽ ημών.
Με όλη μου την καρδιά,
Ο Μητροπολίτης,
†Ο Γουμενίσσης, Γεφύρας, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Πολυανής και Κιλκισίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου