Η απροκάλυπτη βία κατά ενός ανεξάρτητου κράτους με την εισβολή της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας απειλεί τα θεμέλια της διεθνούς έννομης και δημοκρατικής τάξης.
Μια χώρα, εν προκειμένω η Ρωσία, αποφασίζει μονομερώς ότι μια γειτονική της, η Ουκρανία, υπάγεται στη δική της σφαίρα επιρροής, επομένως έχει περιορισμένη κυριαρχία κι όταν η Ουκρανία δεν αποδέχεται το ρόλο του παρία, εισβάλλει σε αυτήν.
Η θεωρία του ζωτικού χώρου, ως επονείδιστη χιτλερική πρακτική επανέρχεται στη διεθνή ζωή 77 χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μάλιστα από μια χώρα μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Είναι λοιπόν εύλογη η καθολική διεθνής καταδίκη της εισβολής και η απαίτηση για άμεση παύση των εχθροπραξιών, αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία και εξασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Κι αν για άλλες χώρες η καταδίκη της εισβολής αποτελεί υποχρέωση συμμόρφωσης προς το Διεθνές Δίκαιο, για την χώρα μας η καταδίκη αυτή έχει πρόσθετη αξία. Η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι η μόνη αναθεωρητική δύναμη. Η γειτονική Τουρκία διατυπώνει ανάλογες παράλογες απαιτήσεις σε βάρος γειτονικών της χωρών, της Ελλάδας μη εξαιρουμένης.
Η καταδίκη λοιπόν της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία οφείλει να είναι απόλυτη, χωρίς αστερίσκους και συμψηφιστικές λογικές. Πέραν των άλλων με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα προασπίζει τα συμφέροντά της απέναντι σε κάθε δυνητική απειλή.
Αναγκαία καθίσταται η έκκληση για ειρήνη , σταθερότητα και δικαιοσύνη την περιοχή. Η ειρήνη είναι θέμα επιλογής και πρέπει να αποτελεί επιδίωξη όλων των δυνάμεων οι οποίες εμπλέκονται σε αυτό το εξαιρετικά περίπλοκο και ευαίσθητο γεωπολιτικό πλαίσιο. Η σύγκρουση μεταξύ των ανθρώπων μπορεί να είναι αναπόφευκτη σε αυτόν τον πεπτωκότα κόσμο αλλά αποτελεί χρέος μας να αντιταχθούμε με όλες μας τις δυνάμεις στον πόλεμο και στη βία.
Οι σκέψεις μας εστιάζονται στους τραυματίες και στις οικογένειες των θυμάτων , στους ανθρώπους που φρικτά δοκιμάζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου