Υπογράφει ο Δημήτρης Κυριακίδης
Υποψ. Δήμαρχος Κιλκίς
Περιβαλλόμαστε από την αύρα τους. Το τρυφερό χάδι της μάνας μας, η έγνοια της αδελφής μας, η αγάπη της γυναίκας μας, η μυρωμένη αγκαλιά της κόρης μας, η καλοκάγαθη ευχή της γιαγιάς. Γεννημένες με πολλαπλούς ρόλους και πολυσύνθετα καθήκοντα οι γυναίκες της ζωής μας είναι παντού. Ηρωίδες που κινούν τα νήματα της καθημερινότητας και κατά ένα θαυμαστό τρόπο τα ξεμπερδεύουν.
Αγρότισσες με ηλιοκαμένα χέρια και αγνό χαμόγελο, σκληρά εργαζόμενες γυναίκες που μοιράζουν το χρόνο τους στη δουλειά και στο σπίτι, επιστήμονες που φωτίζουν τον κόσμο της γνώσης, ερευνήτριες που πασχίζουν να βρουν νέα φάρμακα και θεραπείες για τη μακροημέρευσή μας, επιχειρηματίες που αγωνίζονται σε ένα δύσκολο και ανταγωνιστικό περιβάλλον, πολιτικοί που αναμετριούνται με νέες προκλήσεις για να αδράξουν αποφασιστικά το μέλλον. Γυναίκες που αφοσιώνονται στο σπιτικό τους στηρίζοντας τον άνδρα τους και μεγαλώνοντας τα παιδιά τους. Γυναίκες που μόνες τους παλεύουν τη ζωή.
Προικισμένες με το μοναδικό δώρο της μητρότητας. Όλες ξεχωριστές και πόσο αξιοθαύμαστες όταν έχουν τη γενναιότητα να κοιτάζουν κατάματα και να υπερασπίζονται την αλήθεια, το δίκαιο.
Όλες αυτές οι γυναίκες θα μπορούσαν να χωρέσουν σε έναν και μόνο στίχο "Τα χέρια σου δρέπουν καρπούς, σπόρους σκορπούν κι ανθίζουν".
Μήτσος Τσιάμης από τη συλλογή «Δοκίμιον Σιωπής»
Αγρότισσες με ηλιοκαμένα χέρια και αγνό χαμόγελο, σκληρά εργαζόμενες γυναίκες που μοιράζουν το χρόνο τους στη δουλειά και στο σπίτι, επιστήμονες που φωτίζουν τον κόσμο της γνώσης, ερευνήτριες που πασχίζουν να βρουν νέα φάρμακα και θεραπείες για τη μακροημέρευσή μας, επιχειρηματίες που αγωνίζονται σε ένα δύσκολο και ανταγωνιστικό περιβάλλον, πολιτικοί που αναμετριούνται με νέες προκλήσεις για να αδράξουν αποφασιστικά το μέλλον. Γυναίκες που αφοσιώνονται στο σπιτικό τους στηρίζοντας τον άνδρα τους και μεγαλώνοντας τα παιδιά τους. Γυναίκες που μόνες τους παλεύουν τη ζωή.
Προικισμένες με το μοναδικό δώρο της μητρότητας. Όλες ξεχωριστές και πόσο αξιοθαύμαστες όταν έχουν τη γενναιότητα να κοιτάζουν κατάματα και να υπερασπίζονται την αλήθεια, το δίκαιο.
Όλες αυτές οι γυναίκες θα μπορούσαν να χωρέσουν σε έναν και μόνο στίχο "Τα χέρια σου δρέπουν καρπούς, σπόρους σκορπούν κι ανθίζουν".
Μήτσος Τσιάμης από τη συλλογή «Δοκίμιον Σιωπής»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου