Ριζούπολη-σαν σήμερα: Ένα «οργανωμένο έγκλημα»... χωρίς αντίπαλο.
Σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια γραφόταν μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, με τον Ολυμπιακό στη ζούγκλα της Ριζούπολης να επικρατεί του απροστάτευτου διοικητικά Παναθηναϊκού με 3-0 και να κατακτά ουσιαστικά το πρωτάθλημα.
Πέρασαν 18 χρόνια από το ντέρμπι που στιγματίστηκε από την ζούγκλα που δημιούργησαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού στην Ριζούπολη. Ένα ντέρμπι που αποτελεί σήμα κατατεθέν μια ολόκληρης εποχής στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Ολυμπιακός υποδεχόταν τον Παναθηναϊκό στην Ριζούπολη και η έκβαση του παιχνιδιού αυτού θα έκρινε ουσιαστικά τον τίτλο. Ωστόσο, οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού με την ανοχή της διοίκησης του συλλόγου δημιούργησαν ένα κλίμα τρομοκρατίας και ο Παναθηναϊκός από την άλλη παραδόθηκε σε ένα καλά οργανωμένο έγκλημα άνευ αντίδρασης.
Η διοίκηση του Παναθηναϊκού τότε άφησε τους ποδοσφαιριστές ολομόναχους να αντιμετωπίσουν καταστάσεις, οι οποίες θύμιζαν εμπόλεμη ζώνη ή ακόμα καλύτερα.... Βαγδάτη.
Το κακό που θα γινόταν φάνηκε από τη στιγμή που έφτασε η ομάδα του Ολυμπιακού στο γήπεδο. Το πούλμαν πάρκαρε έξω από τα αποδυτήρια, και οι οπαδοί του Ολυμπιακού πετούσαν πέτρες στο λεωφορείο και στους παίκτες που έτρεχαν προς τα αποδυτήρια με μία τσάντα στο κεφάλι τους ως... κράνος.
Στη φυσούνα από την άλλη οι οπαδοί των ερυθρόλευκων με την ανοχή και της αστυνομίας την τρύπησαν με μαχαίρια και προσπαθούσαν να επιτεθούν στους παίκτες του Παναθηναϊκού, οι οποίοι προσπάθησαν να βγουν για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα στον αγωνιστικό χώρο. Ο μόνος που κατάφερε να βγει ήταν ο Άγγελος Μπασινάς, καθώς οι υπόλοιποι ήταν εγκλωβισμένοι στα αποδυτήρια.
Όταν κατάφεραν να βγουν στον αγωνιστικό χώρο, δέχτηκαν από σίδερα, τσιμέντα, μαδέρια, φωτοβολίδες, και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί κάποιος.
Διαιτητής της αναμέτρησης ήταν ο Γιώργος Μποροβήλος, ο οποίος θεώρησε λογικό να ξεκινήσει κανονικά την αναμέτρηση, υπό το κλίμα της τρομοκρατίας. Φυσικά, ευθύνη έχει και μάλιστα πάρα πολύ μεγάλη η διοίκηση του Παναθηναϊκού που άφησε την ομάδα μόνη της και δεν την πήρε από τη ζούγκλα της Ριζούπολης.
Μέσα σε αυτό το κλίμα έμοιαζε αδύνατο να παιχτεί ποδόσφαιρο. Στο αμιγώς αγωνιστικό ο Ζιοβάνι μόλις στο 3’ άνοιξε το σκορ για τον Ολυμπιακό, ενώ με τη συμπλήρωση ενός τετάρτου στην αναμέτρηση ο Γιαννακόπουλος έγραψε το 2-0. Πλέον, οι γηπεδούχοι έψαχναν μόλις ένα γκολ έτσι ώστε να φτάσουν στο σκορ που θα τους έδινε τον τίτλο. Το γκολ αυτό ήρθε δύο λεπτά μετά τη σέντρα στην επανάληψη και πάλι από τον Στέλιο Γιαννακόπουλο με δυνατή κεφαλιά.
Έτσι λοιπόν ο Ολυμπιακός με τη νίκη την τελευταία αγωνιστική κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα που έμεινε στην ιστορία για τα αίσχη που έκαναν οι οπαδοί του Ολυμπιακού αλλά και για το γεγονός ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού όχι μόνο έμειναν αβοήθητοι, αλλά βρέθηκαν να κατηγορούνται από την τότε διοίκηση της ομάδας για αδυναμία.
Αναλυτικά οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
Ολυμπιακός (Όλεγκ Προτάσοφ): Κατεργιαννάκης, Αμανατίδης (60 Ανατολάκης), Βενετίδης, Αντζας, Κωστούλας, Καρεμπέ, Ζέτερμπεργκ, Τζόρτζεβιτς, Γιαννακόπουλος, Τζιοβάνι (73 Οφορίκουε), Χούτος (65 Νινιάδης)
Παναθηναϊκός (Σέρχιο Μαρκαριάν): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης (75 Σάριτς), Φύσσας, Χένρικσεν, Κυργιάκος, Καραγκούνης, Μπασινάς, Μικάελσεν (52 Γκούμας), Κόλκα (52 Κωνσταντίνου), Λυμπερόπουλος, Ολισαντέμπε.
Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένες δηλώσεις των πρωταγωνιστών της εποχής εκείνης. Από τη μία οι παίκτες του Παναθηναϊκού που μίλησαν για όσα έζησαν και από την άλλη ορισμένοι παίκτες του Ολυμπιακού που έκαναν ότι δεν είδαν μάλλον.
Γιούρκας Σεϊταρίδης: «Έπρεπε να γυρίσουμε και να φύγουμε»
«Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι το φημισμένο ματς στη Ριζούπολη, όπου χάσαμε με 3-0. Εκείνη την ημέρα, δεν έπρεπε καν να κατέβουμε από το πούλμαν. Έπρεπε να γυρίσουμε και να φύγουμε» και στην ερώτηση: «Γιατί δεν το κάνατε;» απάντησε: «Δεν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε από μόνοι μας. Για το γεγονός ότι έγινε το ματς, πάνω απ’ όλα ήταν λάθος της διοίκησης. Έπρεπε να πει πάρτε το ματς, πάρτε και το πρωτάθλημα. Σας το χαρίζουμε. Εμείς δεν διακινδυνεύουμε τη σωματική ακεραιότητά των ποδοσφαιριστών μας. Ο οδηγός του λεωφορείου έπρεπε να βάλει όπισθεν και να φύγουμε. Και ας τιμωρηθούμε. Με το που φτάνουμε στο γήπεδο, βλέπουμε ότι είμαστε περικυκλωμένοι από οπαδούς. Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα απολύτως. Από την κερκίδα μάς πέταγαν τεράστια τούβλα. Μερικά από αυτά βρήκαν τα τζάμια του πούλμαν και τα έσπασαν. Επαναλαμβάνω ότι οι αστυνομικοί απλώς κοίταγαν και είχαν κατεβασμένες τις ασπίδες.
Ο φροντιστής της ομάδας τους φώναζε δεν ντρέπεστε; Γιατί δεν βάζετε τις ασπίδες να περάσουν οι παίκτες και αυτοί τον κοίταζαν. Δεκαπέντε λεπτά αφού είχαμε μπει στα αποδυτήρια, σπάει η πόρτα και μπαίνουν μέσα τέσσερις φουσκωτοί με διακριτικά εταιρίας σεκιούριτι που αρχίζουν να μας βρίζουν με φράσεις όπως θα σας γ.......ε.
Τα υπόλοιπα τα είδατε. Μπήκαμε στο γήπεδο και μας σημάδευαν με πιστόλια με φωτοβολίδες. Ούτε προθέρμανση κάναμε, ούτε παιχνίδι παίξαμε. Είχαμε το μυαλό μας στην κερκίδα. Μη μας πάρει καμιά φωτοβολίδα στο μάτι ή στο λαιμό. Πώς να παίξεις μπάλα μετά; Και μετά βγαίνει και ο κ. Φιλιππίδης -τότε πρόεδρός μας- και μας λέει έχουν δίκιο που σας είπαν κότες. Αντί να μας υποστηρίξει, μας εξέθεσε κιόλας. Βέβαια, ο ίδιος δεν ήταν στο γήπεδο, έκατσε στο σπίτι του να δει το ματς. Ο Βαζέχα και ο Καραγκούνης του απάντησαν. Ο Χρήστος του είπε εμείς τουλάχιστον απ’ ό,τι θυμάμαι ήμασταν εκεί. Εμείς πήγαμε στο γήπεδο και ο Κάρα πώς να παίζαμε; Κινδυνεύαμε να μας βγάλουν το μάτι με τις φωτοβολίδες. Πάντως, αυτό το ματς ήταν για να γίνει έτσι. Ήταν για να χάσουμε. Ξέχασέ το».
Αλέκος Αλεξανδρής: «Κανένας δεν χτύπησε. Δεν θα φας μπουκάλια ή κέρματα; Ο Παναθηναϊκός μπήκε χεσμένος»
«Στο παιχνίδι της Ριζούπολης δεν έγινε κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι γίνεται σε όλα τα υπόλοιπα γήπεδα. Απλά, επειδή τους πείραξε η ήττα, έψαξαν να βρουν ένα άλλοθι και μία δικαιολογία για την αποτυχία τους. Δηλαδή, σε ένα ντέρμπι δεν θα προπηλακιστείς; Δεν θα φας μπουκάλια ή κέρματα;
Έχουμε πάει με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα κι έχει πέσει δίπλα μου ένας λαιμός χωριάτικης βρύσης. Και λέω: ‘Αν με πετύχαινε θα με σκότωνε’. Έπεσε όπως το σπαθί του Braveheart! Δεν πρέπει να στεκόμαστε σ’ αυτά τα πράγματα. Ειδικά εκείνη τη δεκαετία ήταν πολύ άγριες οι καταστάσεις. Πηγαίναμε στο Γεντί Κουλέ για να παίξουμε με τον ΟΦΗ και μας έφτυναν σε κάθε πλάγιο. Δηλαδή, τι θα έπρεπε να κάνουμε;
Είτε χάναμε, είτε κερδίζαμε δεν αναφερθήκαμε ποτέ σε ψυχολογική βία. Αυτά τα θεωρώ παιδιάστικα και για τις... τιτίκες. Εμάς μάς έφτιαχναν αυτές οι καταστάσεις. Μπορούσε να έχει 50.000 θεατές η Τούμπα; Ας είχε κι ας μας έριχναν τσιμέντα. Έρχονταν τα ξημερώματα έξω απ’ το ξενοδοχείο 2.000 άτομα και χτυπούσαν ταμπούρλα για να μην κοιμηθούμε. Ε και; Είναι χαζό να καταγγέλλουν βρισιές στη φυσούνα ή πέσιμο στο πούλμαν. Κανένας δεν χτύπησε στη Ριζούπολη.
Δημήτρης Ελευθερόπουλος: «Τι έγινε στη Ριζούπολη;»
«Έχω ζήσει και χειρότερες καταστάσεις. Στην Τούμπα για παράδειγμα. Τι έγινε στη Ριζούπολη; Εντάξει, δεν ήταν εκκλησία αλλά όχι και λόγος για να χάσεις 3-0. Ήταν ένα ωραίο άλλοθι τα περί ζούγκλας. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι το εξής: Όσο πιο μεγάλος είναι ο Παναθηναϊκός τόσο μεγάλος γίνεται και ο Ολυμπιακός».
Άγγελος Μπασινάς: «Πόλεμος ήταν»
«Το έχω πει 100 φορές. Τι να πω παραπάνω… Το παιχνίδι αυτό δεν έπρεπε να γίνει ποτέ. Μόνο ποδόσφαιρο δεν παίχθηκε. Δεν είχε καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Πόλεμος ήταν. Πόρτες σπασμένες, φωνές, μας σημάδευαν συνεχώς με στιλό. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε να βγούμε στον αγωνιστικό χώρο και έσβηνα την μπλούζα του Γιούρκα που είχε πιάσει φωτιά. Θυμάμαι να λέω “κάτσε να βγω στο χορτάρι να το δω λίγο” και τότε έριξαν τη φυσούνα. Ο Τζόρτζεβιτς μου λέει “πάμε μαζί”, αλλά ακόμη κι εκείνον πήγαν να τον χτυπήσουν. Τότε ναι, πήγαμε ορφανοί. Είναι ευθύνη όλων αυτό. Της Διοργανώτριας Αρχής, της Αστυνομίας. Δεν μπορώ να καταλάβω. Η αστυνομία έβλεπε τι γινόταν και έλεγε ότι δεν παίρνει την ευθύνη να αναβάλλει το παιχνίδι. Ε, δεν γίνεται αυτό.
Στα αποδυτήρια οι ξένοι έλεγαν “δεν μας ενδιαφέρει το ματς, θέλω να δω την οικογένειά μου”. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα κίνδυνο. Δεν ξέρω που ήταν ο Φιλιππίδης. Κακά τα ψέματα. Δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοιες συνθήκες. Εγώ δεν μπορούσα να πω “δεν παίζουμε”. Αν ήμουν γενικός αρχηγός, θα ήταν άλλο. Μας είχαν δύο ώρες στο πούλμαν και περιμέναμε. Εγώ θα έλεγα “πάμε πίσω, δεν κάνουμε αυτό το παιχνίδι. Ας μας τιμωρήσετε…»
πηγή: sdna
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου